Türk milliyetçiliği, uzun bir tarihsel süreçte farklı biçimlerde tezahür etmiştir. İslamiyet’in kabulüyle birlikte Türkler, asırlar boyunca kendilerini öncelikle ümmetin bir parçası olarak tanımlamış; yönetici ve hâkim bir unsur olmalarına rağmen etnik kimlik üzerinden üstünlük vurgusu yapmamışlardır. Ancak XIX. yüzyılın başlarından itibaren, özellikle Balkan coğrafyasındaki çözülmeler ve bu topraklardan Anadolu’ya yönelen göç hareketleri, yeni bir millî bilincin oluşmasına zemin hazırlamıştır. Balkanlar ve Anadolu arasında yaşanan bu tarihsel devinim, hem toplumsal yapıyı dönüştürmüş hem demodern Türk milliyetçiliğinin temellerini atmıştır. Elinizdeki çalışma, Türk milliyetçiliğini Balkanlar ve Anadolu ekseninde tarihsel kökenlerinden itibaren ele almakta; göçler, savaşlar, kültürel etkileşimler ve toplumsal dönüşümler bağlamında bütüncül bir perspektif sunmaktadır. Namık Kemal’in özgürlük ve vatan anlayışından Ömer Seyfettin ve Ali Canip’in edebî katkılarına, Ziya Gökalp’in teorik çerçevelerinden Enver Paşa’nın askerî girişimlerine ve Mustafa Kemal’in ulusal devlet inşasına kadar pek çok aktörün düşünsel ve fiilî katkıları, bu sürecin farklı yönlerini gözler önüne sermektedir.
