Avrupa mezar heykelinin tarihi inaçların şekillendirdiği ölü gömme geleneğine dayanmaktadır. Köklü ritüellerin evrilmesi sonucu bireysel mezarlıklara heykel yapımı başlamış ve modern mezar heykellerinin gelişim sürecini hızlanmıştır. Her ne kadar Avrupa’da kilise içi mezarlara heykel yapma geleneği var olduysa da, bunlar azizler, aristokratlar ve önemli din adamları için yapılan süsleme amaçlı heykellerle sınırlı kalmıştır. Kişisel mezarlara heykel yapımı ise gömü alanlarının yaşam alanlarından ayrılarak modern mezarlıkların kurulmasıyla başlamıştır. Şehir dışına taşınan mezarlardaki heykeller süsleme amaçlı değil de yakınlarının ruhlarına eşlik etmesi için bir avunma niteliğinde yapılmaları ve ailelerin statülerini göstermesine araç olduğu düşünüldüğünde toplum adına psikolojik ve kültürel önemi ortaya çıkmaktadır. Bu anlamda Avrupa mezar heykelinin oluşum süreci, geleneksel yapısı ve modern mezar alanlarındaki kişisel mezar heykeli yapımına neden olan etkenler önem arz etmektedir. 19 yüzyıl boyunca mezar heykellerinin en önemli örnekleri ise köklü sanat geçmişi, bu alanda eserler üreten sanatçıları ve üretim zenginliği ile İtalya’da görülmüştür. Dönemin sanat akımlarından Neoklasizm, Realizm ve Sembolizm İtalyan mezar heykellerinde etkinliğini göstermiştir.
