BEDRUDDÎN EL-ʿAYNÎ VE RESÂʾİLU’L-FİʾE FÎ ŞERḤİ’L-ʿAVÂMİLİ’L- MİʾE’Sİ

Arapça, tarihî seyri içerisinde onu kullanan Araplar ile diğer Müslüman milletlerin asırlar boyunca üzerinde çeşitli çalışmalar yaptıkları, en iyi şekilde öğretilmesi ve yaşatılması konusunda sayısız eserler yazdıkları, sentaksı en zengin dillerdendir. Arap edebiyatında daha hicri I. (m. VII) asırda dînî amillerin de tesiriyle başlayan dil çalışmaları, müteakip asırlarda hızlanmış ve Arapçaya hâlâ önemini koruyan çok değerli eserler kazandırmıştır. Bu çalışmaların çeşitli yönlerden şerh edilmesi ise apayrı bir te’lif sahasının oluşmasına zemin hazırlamıştır. Arapçada amillerin (terkip ve cümle içerisindeki kelimelerin irâbına tesir eden unsurlar) nahiv konusu olarak ele alınışlarının akabinde ‘Abdulkâhir el-Curcânî (öl. 1079) ve İmam-ı Birgivî’nin (öl. 1573) el-ʿAvâmil’i, kaleme alınışlarının hemen ardından asırlar boyunca şerh ve haşiye kabilinden yazılmış çok sayıdaki eserin mihrak noktası olmuşlardır. XIV-XV. yüzyıl Memlûkler dönemi Türk alimlerinden Bedruddîn el-ʿAynî’nin (öl. 1451) elinizdeki çalışmanın konusunu teşkil eden Resâʾilu’l-fiʾe fî şerḥi’l-ʿAvâmili’l- miʾe’si de el-Curcânî’nin adı geçen eserine yapılmış şerhlerden en kapsamlısı ve sadece bir tanesidir.

BEDRUDDÎN EL-ʿAYNÎ VE RESÂʾİLU’L-FİʾE FÎ ŞERḤİ’L-ʿAVÂMİLİ’L- MİʾE’Sİ

İlgili ürünler

KİŞİ ADLARI ÜZERİNE DİLBİLİMSEL ÇALIŞMA (ULUPAMİR KÖYÜ/MAHALLESİ ÖRNEĞİ)

SEZAI KARAKOÇ’UN İMGE DÜNYASI

SONSUZ BİR HİKÂYE: İSTANBUL

AZƏRBAYCAN RESPUBLİKASININ AĞDAM RAYONU DİALEKTLƏRİNİN TOPLANILMASI VƏ LİNQVİSTİK TƏHLİLİ