بهنام خدایی که دانشور است، بهنادانی ام نور و روشنگر است.
درآمدی بر دفتر شعر استاد سید محمدعالم لبیب
پیوسته دلدادگی ذهن بهزیباییها، گایه و شکوه از غربت بشر از تنهاییها و بر مسند داعیهداری در دیر مغان نشستن و بیرق شیداییها و خرقه و دفتر خویش در گرو دل نهادن و بر آیین شاهی در انتظار صحبت روشنرایی نشستنها، حکایت عشق و دلدادگی و خاطرهی پنهانی از فطرت ازلی انساناست که چون «دور ماند از اصل خویش، بازجوید روزگار وصل خویش!» و این همه را در شعر میجوید. شاعر رسالتش بیشتر تشریح واقعیتهای تلخ و شیریناست که در پیرامونش جاریست و عاوه بر این هدفش روشنگری و ابراز رؤیاهایی است از جنس نور و روشنی و گره زدن عالم خاکی ملک بهجهان ملکوتی. و این مهم بهشاعران تفویض و سپرده شده است. شاعری موهبت و و دیعهای است،