Serazad Bakışlar

Edebiyat engin bir denizi andırır. Yazar, bu engin denizden sürekli kıymetli mücevherlerden oluşan inci, mercan, gümüş, altın gibi hazineler çıkarır. Bu hazineler çıkarılırken bazen okuyucu hazinenin büyüsünden kurtulamaz. Nihayetinde o engin denizin içinde kaybolur gider. Öyle ki, artık o denizin içindeyken her şeyi inci ve mercandan ibaret zannetmeye başlar. Adeta Hayâlî Bey’in O mâhîler ki deryâ içredür deryâyı bilmezler mısraındaki ütopik hali okuyucu da yaşamaya başlar. Ütopik diyoruz, çünkü haricî ortamdakiler, okuyucunun ya da edebiyat işçisinin içinde bulunduğu halden habersizdir. O durumun ve merhalenin farkında değillerdir. Meselelere realist çerçeveden bakmak, hariçte olanların gözlerini hakikatin perdesini aralamaktan mahrum bırakmıştır.Bu kitapta yer alan yazılar da aslında edebiyatın engin denizi içindeki bir kaygının, gerçekötesi yansımaları olarak değerlendirilebilir. Edebiyatın dokunulan her konusu, bu makalelerde olduğu gibi adeta birer hazineyi andırmaktadır.