Vakıfları toplum nezdinde saygı değer ve anlamlı kılan hiç kuşkusuz onun kamuya dönük hizmet veren hayrat ve müberratlarıdır. Bu yüzdendir ki vakıflar daha çok cami, medrese, şifahane, çeşme, köprü vs. gibi hayrat ve müberratları inşa edip yaşatılması için gelir tahsisi yapılmış hayır kurumları olarak hafızalarda yer etmiştir. Hâlbuki inşa edilmiş görünür bir hayratı olmayıp ancak vakıf mânâ ve mefhumuna uygun çok çeşitli vakıfların yanı sıra zürrî vakıflarda olduğu gibi kamu yararına herhangi bir tahsisi olmayıp ancak bir şekilde “vakıf” olarak tescil edilip kayda geçirilmiş çok sayıda vakıf da mevcuttur. Bunları ortaya koymadan sadece inşa edilmiş hayratlar üzerinden yapılacak vakıf değerlendirmeleri hiç kuşkusuz eksik kalacaktır. Bu çalışmada Hatay Vakıflarının tespiti ve bunların sosyo-ekonomik boyutlarının ortaya konmasının yanı sıra tespit edilen vakıflar meyanında Osmanlı Vakıf kültürü de irdelenmiştir. Çalışma; Konu ve Kaynaklar, Giriş ve Dört Bölüm ile Sonuç, Özet, Kaynakça, Ekler ve Genel dizinden oluşmaktadır. Birinci bölümde, Hatay Vakıfları vakfiye ve/veya ilâmları ele alınmıştır. İstendiğinde daha teferruatlı bilgi edinilmesini sağlamak adına Arapça ve Osmanlı Türkçesi ile kaydedilmiş vakfiyeler tek tek günümüz Türkçesi ile ancak birçok tekrar dua ve sair bilgilerden arındırılarak verilmiştir. İkinci bölümde vakfiye-hayrat ilişkisi ele alınmıştır. Üçüncü bölümde Osmanlı sonrası Fransız işgal dönemi, Hatay Cumhuriyeti ve nihayet Cumhuriyet Türkiye’sinde vakıfların akıbetleri ele alınmıştır.
